Τα ολοκεραμικά οδοντιατρικά συστήματα, τα οποία αποτελούν την εξέλιξη των μεταλλοκεραμικών συστημάτων της δεκαετίας του 60  έκαναν την εμφάνισή τους περίπου τη δεκαετία του 1980 με τις κεραμικές πυριτίου και τις κεραμικές οξειδίων. Στις πυριτικές κεραμικές ανήκουν όλες οι υαλοκεραμικές, ενώ οι κεραμικές οξειδίων (οξείδιο του αργιλίου, οξείδιο του ζιρκονίου) διαθέτουν κρυσταλλική δομή και είναι κατά συνέπεια ανθεκτικότερες, παρουσιάζουν όμως το μειονέκτημα της αδιαφάνειας, γεγονός που αποτελεί μειονέκτημα ως προς την αισθητική τους απόδοση.